Organ ve doku bağışı, yaşamını yitiren bir kişinin vasiyeti veya ailesinin onayı doğrultusunda, sağlıklı organların veya dokuların nakil amacıyla başka bir kişiye verilmesidir.

Bu önemli eylem, organ yetmezliği veya diğer sağlık sorunları nedeniyle hayatını kaybeden kişilerin yaşamını sürdürme şansını artırmak ve başkalarına umut vermek amacıyla gerçekleştirilir.

İşte bağışlanabilen organ ve dokuların birkaç örneği:

1. Kalp: Hayatını kaybeden kişinin sağlıklı bir kalbi, kalp nakli bekleyen hastalara umut olabilir.
2. Akciğerler: Sağlıklı akciğerler, solunum yetmezliği yaşayan hastalara nakledilebilir.
3. Böbrek: Böbrekler, böbrek yetmezliği yaşayan kişilere can vermek amacıyla bağışlanabilir. Bir kişi genellikle iki böbreğe sahip olduğu için bir böbrek bağışlamak, bağışlanan kişinin yaşamını sürdürmesi için yeterli olabilir.
4. Karaciğer: Karaciğer, karaciğer yetmezliği yaşayan kişilere nakledilebilir. Aynı zamanda bir karaciğer, iki kişi arasında bölünebilir ve bu da birden fazla kişiye yardımcı olabilir.
5. Pankreas: Pankreas, şeker hastalığı gibi durumlar nedeniyle hastalanan kişilere nakledilebilir.
6. Kalın Bağırsak: Bağırsak nakli, genellikle bağırsak hastalıkları veya diğer komplikasyonlar nedeniyle uzun bir bağırsak segmentine ihtiyaç duyan kişilere uygulanır.
7. Göz Korneası: Göz korneası, körlük riski taşıyan veya göz hastalıkları nedeniyle etkilenen kişilere umut olabilir.
8. Cilt: Cilt dokuları, yanıklar veya cilt hastalıkları nedeniyle cilt kaybı yaşayan kişilere nakledilebilir.
9. Kemik: Kemik dokuları, kemik iliği nakli, kemik hastalıkları veya kırıklar nedeniyle yardıma ihtiyaç duyan kişilere nakledilebilir.
10. Kan: Tam kan, kan hücreleri veya kan plazması, hastalıklı veya yetersiz kan yapımına sahip kişilere yardımcı olmak amacıyla bağışlanabilir.

Bu organ ve dokuların bağışlanması, insan hayatını kurtarmanın veya yaşam kalitesini artırmanın bir yolu olarak önemli bir halk sağlığı uygulamasıdır. Ancak, bu tür bağışlar, bağışçının vasiyeti veya ailesinin onayı olmadan gerçekleştirilemez. Bağış, genellikle kişinin yaşamını yitirmesinden sonra yapılır, bu nedenle bağışçının önceden bu konuda beyanda bulunması önemlidir.