Kleptomani, tekrarlayıcı ve kontrol edilemeyen bir şekilde eşya çalma dürtüsüyle karakterize edilen bir zorunlu davranış bozukluğudur. Kişi genellikle çalma eylemini gerçekleştirirken kendini kontrol edemez ve bu davranıştan kaynaklanan stres, suçluluk veya utanç duyguları yaşar.

Kleptomaninin kesin nedenleri tam olarak bilinmemekle birlikte, genetik ve çevresel faktörlerin etkileşimi, kişilik özellikleri ve psikolojik faktörlerin rol oynadığı düşünülmektedir.

Kleptomani belirtileri arasında, çalma dürtüsünün tekrarlayıcı olması, çalma eylemlerinin aniden ve düzensiz olarak gerçekleştirilmesi, çalınan eşyaların genellikle değerinden daha az önemli olması, çalma sırasında yüksek bir gerilim hissi yaşanması ve çalma sonrası pişmanlık duygusu yer alır. Bu belirtiler, kişinin iş, sosyal ilişkiler ve hukuki sorunlarla başa çıkmasını zorlaştırabilir.

Kleptomaninin tedavisi, psikoterapi ve ilaç tedavisi kombinasyonunu içerebilir. Bilişsel davranışçı terapi (BDT), kişinin çalma davranışını anlamasına, tetikleyicilerini tanımlamasına ve bu davranışı değiştirmeye odaklanır.

Terapi ayrıca, kişinin stresle başa çıkma becerilerini geliştirmesine, duygusal düzenleme yeteneklerini güçlendirmesine ve olumsuz düşünce kalıplarını değiştirmesine yardımcı olabilir.

İlaç tedavisi genellikle kleptomaninin eşlik ettiği durumları yönetmek için kullanılır. Özellikle depresyon, anksiyete veya obsesif-kompulsif bozukluk gibi ruh sağlığı sorunları varsa, antidepresanlar veya anksiyolitikler reçete edilebilir.

Kişinin tedaviye yanıtı genellikle değişkendir ve sürecin başarısı, tedaviye olan bağlılık ve tedavi planının bireyselleştirilmesine bağlıdır. Ayrıca, tedavinin etkili olabilmesi için ailenin ve destek sistemlerinin desteği de önemlidir.

Kleptomaninin tedavisi multidisipliner bir yaklaşım gerektirir ve psikiyatristler, psikologlar ve diğer sağlık uzmanları arasında işbirliği gerektirebilir. Tedavi sürecinde, kişinin davranışlarını anlaması, yönetmesi ve değiştirmesi için kişiselleştirilmiş bir plan oluşturulur.

Kleptomani, tekrarlayıcı ve kontrol edilemeyen bir şekilde eşya çalma dürtüsüyle karakterize edilen bir zorunlu davranış bozukluğudur. Kişi genellikle çalma eylemini gerçekleştirirken kendini kontrol edemez ve bu davranıştan kaynaklanan stres, suçluluk veya utanç duyguları yaşar.